“Глуконеогенеза”

Глуконеогенезата е метаболички процес во кој телото синтетизира гликоза од неконвенционални извори на јаглени хидрати, како што се аминокиселините (од разградувањето на протеините), лактат (од анаеробниот метаболизам) и глицеролот (од разградувањето на мастите). Овој процес се одвива главно во црниот дроб, а во помала мера во бубрезите. Глуконеогенезата е исклучително важна за одржување на стабилно ниво на гликоза во крвта, особено за време на гладување, кога резервите на гликоген се исцрпени или за време на интензивна физичка активност, кога мускулите трошат многу енергија. Овој процес е од суштинско значење за нормалното функционирање на мозокот и еритроцитите (црвените крвни зрнца), бидејќи тие зависат од гликозата како главен извор на енергија. Додека мастите и протеините можат да се метаболизираат за енергија од повеќето ткива, мозокот користи гликоза како примарен извор на гориво и не може лесно да користи масти.

Глуконеогенезата ја регулира хормоналниот систем, при што глукагон (хормон од панкреасот) и кортизол (хормон на стрес од надбубрежните жлезди) ја стимулираат синтезата на гликоза, додека инсулинот ја инхибира. Оваа сложена регулација му овозможува на телото да одржува енергетска рамнотежа и да спречи прекумерно зголемување или намалување на нивото на шеќер во крвта.

Во ситуации на продолжено гладување или хронично заболување, глуконеогенезата станува клучен механизам за одржување на хомеостазата и спречување на хипогликемија (прекумерно низок шеќер во крвта).